टर्कीमा बन्धक ९ नेपाली स्वदेश फिर्ता

काठमाडौं, श्रावण १० - कामको खोजीमा संयुक्त अरब इमिरेट्सको दुबईबाट युरोपेली मुलुक ग्रीस जाँदा अपहरणमा परेका ९ नेपाली १८ दिनको बन्धक जीवनपछि स्वदेश आइपुगेका छन् । उनीहरूसँगै गएका स्याङ्जा कुवाकोटका अर्जुन भण्डारीको भने मृत्यु भएको छ ।
वैदेशिक रोजगारीमा दुबई पुगेका उनीहरूलाई अपहरणकारी समूहले मासिक १७ सय युरो कमाइ हुने प्रलोभनमा त्यहाँङ्गबाट ग्रिस लगेका थिए । स्थल र समुद्री मार्ग हुँदै २५ औं दिनमा टर्की र ग्रीसको सिमानामा पुर्‍याई अपहरणकारीले फिरौती माग्दै बन्धक बनाएका थिए ।
पटक- पटक फिरौती रकम दिूदासमेत अपहरणकारीले मुक्त नगरेपछि झगडा गरेर भागेका उनीहरू टर्की प्रहरीको शरणमा पुगेका थिए । त्यहाँ गैरकानुनी प्रवेशबापतको कानुनी प्रक्रिया पूरा गरेर बिहीबार काठमाडौं आइपुगेका हुन् । जसमा बागलुङका दलबहादुर बुढाथोकी र तुलबहादुर घर्ती मगर, दाङका तिलक पुन, रोल्पाका चित्रबहादुर पुन र झपेन्द्र खड्का, कास्कीका सुरेश गुरुङ, धरानका कुर्साङ तामाङ तथा म्याग्दीका मेघबहादुर छन्त्याल र वीरबहादुर पुन छन् ।
सूगै गएका भण्डारीको भने दुबईबाट गि्रस जाने क्रममा तीव्र गतिको डुंगा चढेका बेला बाटैमा मृत्यु भएको उनीहरूले जानकारी दिए । 'स्पिड बोटमा अगाडिपट्टि भण्डारी सुतेका थिए, २ घन्टापछि बोलाउूदा बोलेनन्, मृत्यु भइसकेको रहेछ,' तिलकले भने । मृतक भण्डारीका साला कृष्ण खनालका अनुसार चिनजानका व्यक्तिले नेपालमै रहेका भण्डारीलाई गि्रस जान बोलाएका थिए । साथीहरू दुबईबाट गि्रस जाने भनेपछि उनी नेपालबाट दुबई हुँदै गि्रसका लागि हिूडेका थिए । झापा घर भएका एक व्यक्तिले 'माफिया'सूगको मिलोमतोमा दुबईमा काम गरेर बसिरहेका नेपालीलाई अपहरणको धन्दा चलाइरहेको आरोप उनीहरूले लगाएका छन् ।
तिलकका अनुसार उनीहरूलाई गि्रसको सुपरमार्केटमा रोजगारी र त्यसबापत मासिक १७ सय युरो कमाइ हुने बताएका थिए । सुरुमा उनीहरूले बुटवलका अच्युत कूडेललाई पठाए । २५ औं दिनमा अच्युतले गि्रसबाट फोन गरेर तिलक, झपेन्द्र र तुलबहादुरलाई बोलाए । अपहरणकारीले अच्युतलाई पनि बन्धक बनाएर सुरुमा नेपालबाट पैसा मगाएका थिए । परिवारका सदस्यले पैसा दिन नसक्ने जवाफ दिएपछि  साथीहरू बोलाएपछि मात्र छाड्ने भन्दै उनलाई यातना दिएका थिए ।
उनीहरूका अनुसार त्यहाू पुगेका धेरै नेपालीले २ लाख ५० हजारदेखि २० लाखसम्म फिरौती बुझाएका छन् । जस्तो ः तिलकले २० लाख, सुरेशले २० लाख, कुर्साङले १२ लाख, तुलबहादुरले ९ लाख, वीरबहादुरले २ लाख ५० हजार र झपेन्द्रले २ लाख ५० हजार बुझाएका छन् । नेपालमा रहेका परिवारलाई फोन गरेर उनीहरूले फिरौती रकम मगाएका थिए । रकम बुझाउूदासमेत उनीहरूलाई नछाडी चिनजानका अन्य १० नेपालीलाई बोलाउन लगाएका थिए ।
उक्त समूहले समुद्रमा आफूसूगै यात्रारत साथीको निधनपछि मात्र आफूहरू ठगिएको सुइूको पाएको थियो । 'बोटमा बसेको साथीको मृत्यु भयो, उसलाई छाडेर जाूदैनौं भन्दा दलालले तिमीहरू पनि मर्छौ भन्दै तर्सायो,' तिलकले भने, 'सेनाको हेलिकप्टर गस्ती आउूछ, आकाशबाटै गोली हानेर मार्छ भन्दै डर देखाए ।' भण्डारीलाई बचाउन नसकेकामा उनीहरूले दुखेसो गरे । 'बचाउन त सकेनांै नै, लाससमेत थान्को लगाउन सकिएन,' उनले भने, 'ज्यान जोगाउनै गाह्रो भयो ।'

नेपालीलाई युरोपको आस देखाएर रकम असुल्ने गरेको यसअघि नै खुलासा भइसकेको छ । सन् २०१० यता सक्रिय दुबईदेखि टर्कीसम्मको गिरोहले नेपाली, बंगलादेशी, पाकिस्तानी र श्रीलंकालीलाई लालचमा पारेर बन्धक बनाई फिरौती असुल्दै आएको पाइएको छ ।
..............
'गर्धनमा खुकुरी राखेर झन्डै घाँटी काटे'
तुलबहादुर घर्ती मगर
युरो कमाउने आसमा साथीहरूसहित गएका हामीले आधा बाटो पुगेपछि मात्र अपहरणमा परेको थाहा पायौं । तर पनि, त्यहाँ पुगेपछि केही राम्रो होला भन्ने आस थियो । बाटैमा साथी अर्जुनको मृत्यु भएपछि हामी दुःखी भयौं । करिब १ महिना लगाएर त्यहाँ नपुगेपछि अपहरणकारीले हामीलाई एउटा कोठामा थुने । अनि, हामीसूग भएका सबै पैसा र सिक्री लगेर बाूच्न मन भए नेपालबाट पैसा मगाऊ भन्दै पिट्न थाले । क्रिकेट ब्याटले मरणासन्न हुने गरी पिटेर घरमा फोन गर्न लगाउँथे, नेपालमा फोन गरेर पैसा माग्थ्यौं । यहाूबाट परिवारका सदस्यले पैसा आईएमईमार्फत दुबई पठाइदिन्थे । सुरुमा २ लाख ५० हजारबाट माग्न सुरु गरेका उनीहरूले बढाउँदै २० लाखसम्म पुर्‍याए । ऋण काढेर, जग्गा बेचेर परिवारले पैसा पठाउूदा सबै सकियो । अब उपाय छैन जे गर्नु छ गर भन्ने स्थितिमा पुगियो । अब नेपालबाट पैसा आउँदैन भन्ने भएपछि उनीहरूले आफूले चिनेको साथी बोलाउन लगाउन थाले । १ जनाले कम्तीमा ३ जना बोलाउनुपर्ने भयो । हामीले त यति धेरै दुःख पाएका थियौं, अरूलाई बोलाएर दुःख दिन मन लागेन । हामीले त्यहाँबाट भाग्ने निर्णय गर्‍यौं । एक- अर्कासूग कुरा गर्न पनि दिएका थिएनन् । नेपालबाट पैसा नपठाउनेको आंैला काटिदिने भनिरहेका थिए । हामीले चुरोट खाने बहानामा उनीहरूले थाहा नपाउने गरी योजना बनायौं । हामीलाई कुरेर बस्नेको छेउमा धारिलो हतियार थियो । त्यो हतियार कुर्साङले आफ्नो हातमा लिए । बंगालीले कुर्साङको हातबाट हतियार खोस्यो । अनि मलाई समातेर उसको गर्दनमा धारिलो हतियार राख्यो र हल्लिए मात्रै घाूटी काटिदिन्छु भन्यो । मेरो घाूटीमा धारिलो हतियारले दुखाइरहेको थियो ।
त्यही बेला अर्को कोठामा भाग्न तयार भएका नेपालीले तिलक पुनको हातमा बेल्चा दिए । पुनले बेल्चाले उसको टाउकोमा ३ पटक हानेर बेहोस बनाएपछि २ पक्षबीच हानाहान पर्‍यो । उनीहरू पनि १०/१२ जना थिए होला । हामीले उनीहरूलाई मरणासन्न हुने गरी पिटेर झ्यालको गि्रल नै फोडी सहरमा पुग्यौं । सहरका मान्छेले हामीलाई रक्ताम्मे देखेपछि त्यहाँको प्रहरीलाई खबर गरिदिए । अनि हामी प्रहरीमा गएर ज्यान जोगाएर नेपाल आयौं । नेपाल त आयौं तर त्यहाँ अपहरणकारीलाई धेरै पैसा खुवायौं । हाम्रो घरबार नै उजाडिएको छ । त्यो पैसा उठाउने कुनै माध्यम भए केही राहत हुने थियो ।a